Já hæ... held þetta sé jafnvel fyrsti pósturinn minn á þessu spjalli en mig langaði bara að heyra ykkar sögur af ákveðnum spjallmeðlim?
Þannig er mál með vexti að á bíladögum 2006 keyrði ég norður á akureyri á jeep cherokee '88 (88 model minnir mig, getið flett uppNE-058 og fengið nákvæma árgerð.. man ekki árgerðina 100%, átti bílinn það stutt
). Ferðin hófst á föstudeginum 17. júní ef ég man rétt - man að ég missti af götuspyrnunni þar sem ég ákvað í minni góðmennsku að snúa við frá nyrðri enda Hvalfjarðarganga og halda beinustu leið í bæinn á eftir vinkonu minni. Komst til Akureyrar á endanum og var bara mjög gaman hjá mér og gisti ég í mínu glænýja Útilífstjaldi. Skemmtunin þetta kvöld var frekar mikil og endaði kannski með því að þráðarhöfundur varð örlítið ölvaðari en áform voru um. (svo sem ekki í fyrsta skipti sem það gerist
)
Laugardeginum eyddi ég í gríðarlega þynnku sem varði langleiðina fram að miðnætti. Eftir að hafa nánast jafnað mig á þynnkunni ógurlegu keyrði ég niður eftir að Kjarnaskógi og hitti þar fullt af liði og ákvað að fá mér nokkra bjóra. Kvöldið var fínt og allt í góðu, og þegar kom að því að fara upp á tjaldsvæði hitti ég
Angelic0 nokkurn á bílastæðinu og spjallaði aðeins við hann. Hann virtist fínasti gaur og allt það og bauðst til að keyra mig og vinkonu mína upp að tjaldsvæðinu. Það skutl gekk svo vel fyrir sig að við komumst heilu höldnu upp að tjaldsvæði eftir mikið (og vafalaust mjöög skemmtilegt) malarspól af hálfu umrædds bílstjóra (Angelic0) á bílastæðinu. Ef ég hugsanlega myndi númerin á þessum bílum sem stóðu þar á planinu, og jafnvel urðu þar fyrir grjótbarði, gæfi ég þau upp svo ég gæti beðið eiganda þeirra bíla afsökunar á hegðun "míns bíls".
Eftir skutlið ágæta kíkti ég inn á tjaldsvæðið en sá bílstjórann (Angelic0) svo keyra í burtu á bílnum mínum, og ég eins vitlaus og ég er, ekki með símanúmerið hjá kauða, horfði á þetta gerast eins og þetta væri besti vinur minn að keyra - enda hélt ég að ekki væri ástæða til annars - ég meina, virkaði fínasti gaur og allt það. Þetta kvöld fékk ég mér 2-4 bjóra (ótrúlegt en satt þið sem þekkið mig og mínar drykkjuvenjur) og gat ekki meir. Vakti ég alla nóttina og reyndi að drekka, en skemmti mér samt sem áður með öllum hópnum. Endaði það með því að ég vakti fram á sunnudagsmorgun, en framhaldið af þeirri sögu getiði lesið á eftir næsta lið.
Sunnudagurinn 19. Júní 2006
Þennan ágæta dag eyddi ég heillöngum tíma í að komast að því hvar blessaður bíllinn var niðurkominn; komst þó að því á endanum að hann stóð í götu (nálægt bröttu rúntgötunni sem liggur framhjá sundlauginni
) í svosem svipuðu ásigkomulagi og ég lánaði kauða hann - hélt ég. Ég var voðalega feginn að finna bílinn og kominn í heimferðarhug, en fann hvorki lykla af bílnum né neitt, þannig ég hafði samband við umræddan aðila og fékk frá honum mismunandi svör. Á endanum kom í ljós að hann hafði "skilið lyklinn eftir, í samráði við lögregluþjón, uppi á lögreglustöð. Jæja ég fyrirgaf honum það nú þegar ég á endanum fékk lykilinn og allt í góðu. Seinna frétti ég frá Angelic0 að hann hefði stöðvað bílinn og ætlað að gera tjónaskýrslu þar sem hann hefði óvart rekist aftan á Toyota Corolla bifreið og tjónað hana. Ég sagði honum að ég vildi ekki taka það beint á mig en með ákveðnum munnlegum samningum taldi ég það verða allt í lagi á endanum; þ.e. aðalsöguhetja þessa þráðar vildi festa kaup á bílnum og þar af leiðandi eigna sér þetta "litla" (litla - þá treysti ég orðum umrædds viðskiptamanns) tjón. Ég sagði félaganum að þetta væri bíll sem mig langaði að eiga, enda kostaði hann ekki mikið og var bara fínasti bíll allt frá því ég keypti hann!!
Lagði ég þá í hann á sunnudeginum um hádegisbil, eftir að hafa náð að redda þessum málum - fyllti tankinn við bæjarmörkin og taldi mig vel settan. Aðeins eitt gat komið í veg fyrir ánægjulega ferð suður, og það var þreyta. Ég hafði vakið alla nóttina áður og var þar af leiðandi ekki nógu vel úthvíldur. Það kom betur í ljós þegar ég kom í Varmahlíð, enda var ég búinn að keyra alla leið þangað með nánast aðeins annað augað opið. Þá lagði ég bílnum á bílastæði þar og ætlaði að leggja mig í nokkra tíma svo ég gæti svo haldið áfram rólegur í bæinn. Þá kemur til mín sami maður og bauðst til að skutla mér, á mínum bíl, upp að tjaldsvæði á laugardagskvöldinu, og bauðst í þetta sinn til að keyra bílinn minn í bæinn - með mig innanborðs. Ég, í minni þreytu og einum of miklu trausti til þessa manns, ákvað að þyggja það boð og settist drengurinn þá undir stýri á bílnum.
Ferðin hófst frá Varmahlíð eftir smá stopp og varð mér stuttu seinna ljóst hvernig líðan bílsins væri; hræðileg. Ég ætla ekki að gefa upp neinar hraðatölur til að verja umræddan mann frá hraðasektum og öðrum slíkum áróðri, en ég get sagt ykkur það að þessi bíll hafði hugsanlega aldrei keyrt jafn lengi á jafn háum snúning og miklum hraða. Við erum að tala um það að umrædd sjálfrennireið var að keyra á margföldum hraða vel rennilegra BMW bifreiða af öllum gerðum - athugið engar staðhæfingar í gangi hér um hraða BMW bifreiða. Minntist bílstjórinn á það hvað eftir annað að hann langaði til að festa kaup á umræddri bifreið - ég eins og áður var ekki til í það, þar sem bíllinn hafði reynst eins og hetja þessa 600km sem ég hafði keyrt hann fram að þessu.
Þegar við stoppuðum í Staðaskála kom í ljós hitavandamál á jeppanum og var það skýring ónefnds manns, og vinar umrædds bílstjóra, að þetta væri eitthvað tengt viftukúplingu. Ég eins og bjáni gleypti við því, enda vit mitt á bílum þessa daga ekki upp á marga fiska. Þá var það farið að renna upp fyrir mér að virði bílsins var farið lækkandi og ég orðinn jákvæðari á söluna.
Eftir stoppið í Staðaskála var haldið suður á leið enn á ný. Ekki virtist bílstjórinn umræddi gefa mikið fyrir mínar óskir um að keyra rólega, enda hélt snúningshraðamælirinn áfram að elta sama strikið og hraðamælirinn sleikti stærra strikið, á góðri leið upp að tvöfalt-ólöglegum hámarkshraða. Var það svo ákveðið þegar loks var til Reykjavíkur komið, að næsti eigandi bifreiðarinnar yrði sá sami og hafði notið þess að keyra hann hálfa helgina. Sjálfur
Viktor Agnar Guðmundsson.
Ég, þessi kærulausi fáviti sem ég nú er hélt ég gæti treyst umræddum manni fyrir bílnum og til þess að borga mér skitinn 40.000kall helgina eftir en allt kom fyrir ekki. Nokkrir mánuðir liðu þar til ég náði almennilegu sambandi við kauða, en þá tóku við afsakanir og aftur afsakanir. Eftir u.þ.b. 18 mánuði var bíllinn enn óborgaður og hafði ekki einu sinni heyrst í nýja "eigandanum" varðandi eigendaskiptapappíra. Þá fór að rigna inn þessum æðislegu bréfum inn á heimilið mitt, og blasti það fyrir augum allra að ég var orðinn stórskuldari hjá tryggingarfélaginu VÍS. Ég yrði að greiða fullt tryggingargjalt fyrir allt árið -----sem ég BTW hafði ekki séð bílinn minn----- auk álagningu og lögmannsinnheimtugjaldi.
Skuldin var þar með komin upp í rúmar 100.000kr. fyrir tryggingu á bíl sem ég átti aðeins í viku. Var mér þá gert að greiða þessa skuld innan ákveðins tíma annars yrði ég sendur í fjárnám. Þar sem ekkert gekk að ná sambandi við umræddan "kaupanda" endaði málið með því að haustið 2007 eyddi ég hálfum mánaðarlaunum mínum, og í rauninni restinni af þeim eftir að ég hafði greitt aðrar óviðkomandi skuldir, í tryggingarskuld sem ég með réttu hefði aldrei átt að taka ábyrgð á. Skuldin gerði ekkert annað á þessum tíma en að hækka, og eins og flestir vita er ekki hlaupið að því að semja við innheimtustofnanir eftir að skuld hefur verið færð frá --í þessu tilfelli-- tryggingarsala til innheimtustofnunar. Þá er það eina eftir í stöðunni bara að borga og brosa.
Enda gerði ég það og þurfti að lifa blankur út þann mánuð og kom það mér algjörlega í opna skjöldu varðandi önnur gjöld sem ég þurfti að greiða. Álit bankastofnanna á mér fór minnkandi. Hugsið ykkur að spila góða gaurinn í 18 mánuði og treysta einhverjum fyrir að borga í næsta mánuði.....
Í dag stendur hluti af bílnum víst einhversstaðar í Reykjanesbæ, og hefur ekki enn verið rifinn af númerum þar sem þau finnast ekki. Kostnaðurinn sem ég hef þurft að bera eftir þessi ævintýri er kominn yfir 200.000. sem að mínu mati er LANGT yfir því verði sem ég væri nokkurntíma til í að borga MEÐ bíl.
Með þessum pósti hvet ég alla þá spjallverja sem lesa þetta, til að íhuga hvern þeir eiga í viðskiptum við og gera ekki þau mistök að TREYSTA næsta manni, sem jafnvel hefur verið vinur/félagi þinn um nokkurt skeið. Þessi 200.000+kr. skuld er alfarið á mína ábyrgð enda ég skráður fyrir öllu sem tengist bílnum og þar af leiðandi minn fávitaskapur að tilkynna bílnin ekki strax stolinn.
Ég vona að þið getið lesið þetta - þetta er skrifað í mikilli ölvun og reiði yfir þessu atviki þar sem ég er enn að vinna í að koma mínum fjármálum á gott ról.
Allra helst vona ég að umræddur maður,
Viktor Agnar Guðmundsson sjái að sér og semji við mig um þetta umrædda mál. Honum er guðvelkomið að tjá sig hér um hans hlið á þessu máli, enda gæti hún verið jafnvel örlítið öðruvísi, en þegar öllu er á botninn hvolft þá er þarna úti maður sem "keypti" (stal) af mér bíl, er ekki enn búinn að borga hann og ekki enn búinn að skrifa undir eigendaskipti, og ég sit uppi með nokkur hundruð þúsunda skuld.
Login
Register
FAQ
Search
Meðlimur
