bmwkraftur.is

Einu sinni voru tvíburar, Burkni og Frosti. Burkni átti gamalt snekkjuræksni.
Það vildi til að eiginkona Frosta lést sama dag og snekkja Burkna sökk.

Nokkrum dögum síðar hitti gömul kona Burkna og hélt að þar væri Frosti. Hún sagði því:
"Ég samhryggist þér, vinur." Burkni hélt að hún væri að tala um snekkjuna og sagði:
"Æ, ég er nú feginn að vera laus við hana. Hún var alltaf hálfgerð drusla. Botninn á henni var allur skorpinn og hún lyktaði eins og úldin ýsa. Hún hélt ekki vatni og var með vonda rauf að aftan og risagat að framan. Í hvert sinn sem ég notaði hana stækkaði gatið og hún lak vatni um allt.
Svo fór hún endanlega þegar ég lánaði hana fjórum vinum mínum sem langaði að skemmta sér. Ég varaði þá við að hún væri ekki mjög góð, en þeir vildu samt notast við hana.
Svo reyndu þeir allir að fara í hana í einu og hún rifnaði bara í tvennt. "

Þá steinleið yfir gömlu konuna