"Konur sem hafa raunverulega lært að njóta kynmaka eru yfirleitt hugfangnar af getnaðarlim samfaranauts sína -- á sama hátt og menn af brjóstum kvenna, vaxtar lagi og angan -- og þær öðlast leikni í að gæla við hann. Kona sem kann þá list að leika við lin er undantekningarlítið góður rekkjunautur"

Alfreð nokkur Berlés ávarpaði nafntogaða konu, sem sat næst honum í matarveizlu, með þessum orðum: "Þetta eru ekki ósnotur brjóst. Hysjum þeim upp og skoðum þau."
Áhrifaríkt er að hnita hringi með tunguni eða reðurhúfuni umhverfis geirvörturnar, nudda bæði brjóstinn mjúklega með báðum höndum, bíta þau laust ig sjúga blíðlega einsog barn.

flest pör reyna einhvern tíman serðingu í endaþarmsopið. Þess eru dæmi að fólk taki upp þann sið, venjulega vegna þess að konuni finnst kynhrifin sterkari en háttbundnum samförum og manninum finst þægilega þröngt um limin. Á Englandi og í sumum fylkjum Bandaríkjana eru slík mök raunar bönnuð með lögum.

Afar sjaldgæft er að kynræn atlot séu varhugaverð en á serðingu í bakrauf eru vissulega annmarkar. Fyrstu tilraun fylgir að jafnaði sársauki sem kann að hverfa þegar framm í sækir en þá sannarlega ekki ef konan þjáist af gyllinæð. Bakhlutamök geta ennfremur valdið meiðslum þar sem sitjandinn var ekki ætlaður til þess arna og þvi þarf maðurinn að vera sérlega gætinn. Bakhlutanauðgun, jafnvel þótt fórnalambið sé fúst, kemur því alls ekki til álita. Ef þið hafið þennan hátt á skúlið þið ekki gera það á undan eða eftir venjulegum samförum. Veirur og ýmsar örverur, sem eiga heima í þörmum en ekki þvagrás mannsins eða leggöngum konunnar, geta valdið slæmu smiti.

Því er þá ekki að leyna að sumir elskundur njóta bakhlutamaka í ríkum mæli, annaðhvort til tilbreytingar eða jafnvel sem venjubundinna atlota og -- eins og við ýjuðum að --- flestum þykir lílega forvitnolegt að reyna þau einu sinni ef þeir grannskoða hug sinn. Menn verða að beita allt öðru innsetningarlagi en við venjulegar samfarir. konan krýpur og drjúpir vel höfði og meðurinn verður að smyrja reðurhúfuna rækilega(með vaselíni eða júgurfeiti: munnvatn nægir ekki). Þrýstu limnum ekki kröftulega inn einsog þú gerir við venjulega serðingu. Stýrðu limnum gætilega að raufini og þrýstu hpnum mjúklega að, hægt en þó sígandi, meðan konan lýtur frammtil að veita honum inn. Í fyrstu vísar hringvöðvinn þér á dyr en eftir stutta stund tekur hann að opnast. Stýrðu likmnum hægt inn, þó ekki nema reðurhúfuni, og njóttu ertingar fremur með því að þrýsta honum að en ýta inn. Gældu við brjóst og sníp konurnar á meðan.

Þið getið þrýst litlum titrara eða smurðum fingri upp í bakrauf annars ykkar eða beggja (sjá bls 205) meðan á venjulegaum mökum stendur. Það blíðubragð er í miklum hávegum haft í frönskum kynlífsbókum. Bakrauf flestra er næm fyrir áreitun og unnt er að auka næmleikann leggi fólk rækt við það. Við drögum þá í efa að æskilegt sé að viðhafa mák á þennan máta nema til að fullnægja stundarlöngunum eða svala forvitni nema þau veiti ykkur mikinn unað og ykkur finnst þið ekki brjóta velsæmi með gjörðum ykkar

haha ég stalst til að lesa þessa bók þegar ég var krakki, quality material

Hann gegnir fyrst og fremst því hlutverki að halda eistunum hæfilega heitum til sæfðisframleiðslu; dregst saman við kulda og sígur við hita. Hörund pungsins er afar næmt og ber því að erta það með varúð því þrýstingur á eistun veldur manninum miklum sársauka. Vel fer á því að gæla blíðlega við punginn með tungu og fingrum eða taka mjúklega í lófan. Svo getur konan þæft hann varlega í munni sér

Svo nefnist fituhóllinn yfir lífbeini konunar. Gegnir hann hlutverki hugghljífar í almennu stellingunni og flytur auk þess unaðsboð um sköpin þegar hann er hreyfður. Margir menn vita ekki að unt er að veita flestum konum fullnægingu með því að nudda munaðarhálinn mjúklega með lófanum áður eða um leið og fingri er þrýst inn í skeiðina (sjá bls 89). Þú getur annaðhvort gripið um hálinn 8hann hæfir lófanum) eða hvílt handarjaðarinn á honum meðan þú ferð fingrinum um skaparvarirnar eða þrýst með lófanum á allt skapastæðið, munaðarhólinn og lokaðar skapavarir. Prófaðu hvað þú getur veitt konunni mikla ánægju þótt legmynnið sé lokað

Við drepum víða á lífræði bókinni. Of miklu púðri hefur verið eytt í hið táknræna í kynhegðum fólks þótt það sé einkar mikilvægt við sálgreingu þar sem menn gera gjarnan ráð fyrir því, ein og forneskjulegir siðapostular, að samlíf eigi aðeins að vera með einum hætti og í því eigi einungis að felast tjáning einnar kenndar. Rannsóknir á mannöpum benda til þess að gróskumikið og unaðsríkt kunlíf gegni sérstökuhlutverki, þ.e. sé "yfirfærsluathöfn" sem veiti jafn árásarhneigð og kvíða sem þörf fyrir vanrækta snertiþörf í bernsku útrás á leikrænan hátt við gagnkvæm blíðuhót. Hugur flestra stendur til einhverra þeirra kynlífsathafna sem kæmu dómara spánskt fyrir sjónir

Þar ofan í lá soldið merkileg bók, nefnd Sjafnaryndi (kanksi að Sæmi, Fartarin eða aðri meðlim hér í klúbbnum sem eru komnir til ára sinna kannast kanski við hana) en bókinn er víst fyrsta bókinn sem kom út sem blandaði saman bæði myndum og texta um það hvernig má njóta betur ásta og serðingar einsog stendur á bak-kápu bókarinnar.